Hazreti Adem Aleyhisselam (Gazel)

Dünyâya geldi Âdem, ağladı Âdem için;
istiğfar-i kebir ile, ağladı Âdem için…

İnsanlığın babası ata deyu bilindi;

Taştı rahmet deryası günahları silindi.

Miracın ilk perdesi Âdem ile erildi;

Eşyanın esmaları, ilimlerle verildi.

O ilk eşref-i mâhlûk, ilk peygamber resûldü;
Havva validemizden evvel, ahir mesûldü.

istermiydi Cennetten zelleyle yere inmek;
Gözyaşı gemisinde yıllarca inilemek.

Kaderinde var idi bezm-i elest âlem de;
İlk âdem yeryüzünde mest-i elest âlem de.

Kavuştular Havvayla Arafatta Kâbe’de;
Salât-ü selâm ile yöneldiler mâbede.

İnsanlık serüveni hem başladı böylece,
İman ile birleşti ihlâs, ihsan öylece.

Âdem baba atamız peygamberin nûru’ydu,
İlmî ledûn âlimi kelimenin tûru’ydu.

Dünyada ilk muallim, ilk nebi, ilk nevaydı;
Öğretti on sayfayı her dertlelere devaydı.

Oğlu Habil halimdi, pek değerli inciydi,
Kâbil onu kıskandı, hem katil hem kinciydi.

Saldı ünün cihâna, tüm cürümlere peder,

Kapanmayan defterde, yazıyor bir derbeder.