Hiç kimse dilimden anlamasa da,
İşte ben susarak konuşuyorum.
Her susan suçlu değildir amma,
İşte ben susarak konuşuyorum.

Haklısın diyerek geçiyor günler,
Çabuk unutuldu o eski günler.
Gün gelir ki hesap tersine döner,
İşte ben susarak konuşuyorum.

Söz gümüşse, sükût altındır derler,
Sen sustukça üzerine gelirler.
Kim haklı, kim haksız elbet görürler,
İşte ben susarak konuşuyorum.

Ne duydum sa hemen “he” deyip sustum,
Acıyı, kederi bağrıma bastım.
Eller ne bilsin ki zifir kan kustum,
İşte ben susarak konuşuyorum.

Ayna karşısında oturdum, kaldım,
Karşımdaki benle sohbete daldım.
O sustu, ben sustum, kalemi aldım,
İşte ben susarak konuşuyorum.

Gün gelir ki ben de göçüp giderim,
Sanmayın ki hakkım helâl ederim.
Gözyaşımda saklı benim bedenim,
İşte ben susarak konuşuyorum.

İsrafil’im, Rabbim, sitemim sana,
Ne olur sen anlat duymayanlara.
İçimde durmadan kanıyor yara,
Ben, beni bilenle konuşuyorum,
İşte ben susarak konuşuyorum.

*18.05.2025
İSRAFİL Bİ