Silinmiş Yırtık Kitap

Onu kütüphanenin en arkasında buldum. Cildi yorgun ve çatlak, bazı sayfaları sarı ve nemli lekelerle kaplı. Silinmiş yırtık kitap. Bir zamanlar yüksek sesle okunan, üzerinde düşünülen bu eser, şimdi sessiz bir enkazdır.

Sayfalarını çeviriyorum. Bazı satırlar, zamana yenik düşerek sanki hiç yazılmamış gibi silinmiş. Mürekkep akmış, kelimeler birbirine karışmış. Sanki kitabın kendisi, hafıza kaybı yaşıyor. En can alıcı yerler, tam da o yırtık izlerinin olduğu kısımlar. Bir bıçak darbesi gibi, hikâyenin akışını ve anlamını kesmiş.
Bu, sadece bir metnin tahrip olması değil; bu, bir sesin susturulmasıdır.

Yazarın o tutkulu cümleleri, şimdi bu fiziksel hasar nedeniyle sadece bir potansiyel olarak kalıyor. Yırtık sayfanın kenarındaki o son kelime, sonsuz bir merakla havada asılı kalmış; cümlenin geri kalanı ise ebediyen kayıp.

Silinmiş yırtık kitap, bana geçmişin eksik doğasını hatırlatır. Tarih, hiçbir zaman eksiksiz bir metin değildir; her zaman yırtıklar, silinmeler ve kasıtlı boşluklarla doludur. Onu kapatıp yerine koyarken, sadece bir kitabı bırakmıyorum; hiçbir zaman tam olarak bilemeyeceğim o hikâyenin hüznüyle yüzleşiyorum. O, varlığın ve yokluğun aynı anda var olduğu, dokunulabilir bir belirsizlik anıtıdır.

Hüseyin TURHAL