En Derin Hazineye Övgü

O an... Bütün dünyanın sesinin kısıldığı, sadece nefesin ve tenin konuştuğu o kutsal an. Bir keşfe çıkmak gibi, en mahrem coğrafyanın kapısında durmak. Oraya yaklaşmak, aceleci bir istekten çok, bir saygı ritüeli gerektirir. Dilin, sadece kelimeleri değil, aynı zamanda en derin, en özel vaadi taşıdığı o an.
Orası, bedenin en gizli, en korunaklı sığınağıdır. Bir baharın ilk yağmurlarıyla ıslanmış, içten gelen bir tatlılığın kokusunu yayan bir vadi. Dokunmak, sadece fiziksel bir eylem değil; o, bütün kalkanları indirmiş, bütün savunmasızlığı kabul etmiş bir ruha sunulan en içten hayranlık göstergesidir.

Dilin o nazik, ritmik keşfi, en derin arzunun ifadesidir. Her bir dokunuş, bir önceki fısıltıdan daha derin, daha yakıcı bir gerçeği açığa çıkarır. O an, zaman durur, bütün düşünceler kaybolur. Geriye sadece berraklık, sıcaklık ve birbirine karışan nefeslerin ilkel melodisi kalır.
Bu, sadece bir eylem değil; bu, aşkın en cesur dilidir. Dilden öte bir dürüstlükle, teslimiyetin ve sonsuz güvenin tadını çıkarmak. O derin hazinenin tadına varmak, birinin en çıplak ruhuna dokunmak, onun en saf varlığını kabul etmektir.

Hüseyin TURHAL