Anacığım Meryem nenen son nefesindeyken, ölüm döşeğindeyken bana ‘‘Kazımım, bana Sarıgöl’den su getiriver.’’ demişti. Sarıgöl’ün suyu dediği de ‘‘Uzuntarla’’ nın yanıydı. Üçgen şeklinde kayayı kazmışlar, dibinden su böyle püskürüyor. Kaynağından bizzat püskürüyordu yani. Buz gibi suydu. İşte ölüm döşeğindeki anacığım oradan su getirmemi söylemişti. Ama bu kadıncağız Dereköy’de yatıyordu. Biz de başını bekliyoruz. Karadut’ta yaşayan ve Kuyucu dedikleri büyük bir eniştemizin damadı olan İbrahim enişte gelmişti. Kendisi bana: ‘‘Hocam, sen bu şartlar altında Sarıgöl’den suyu nasıl getireceksin, işte sana Dereköy Çayı, hemen dibinde… Sarıgöl’ün suyuyla aynı kaynaktan besleniyor, suyu çaydan da doldurup getirebilirsin.’’ diye akıl verdi. İbrahim enişte tam bir hayat adamıydı. Bir koşu gidip çaydan su doldurdum ve anama bir bardak uzattım. Anacığım doğrulup su dolu bardağı aldı ve besmele çekip kana kana içtikten sonra Allah’a şükretti ve ruhunu oracıkta teslim ediverdi. Sonra kayınvalidem Zahide nenen geldi ve anacığım için son görevini yaptı, çenesini ve ayaklarını bağlayarak beri yanına doğru çekti ve ‘‘Hazırdır artık, Allah rahmet eylesin.’’ dedi. Kayınvalidem Zahide nenen şehit torunuydu ve çok yürekli bir kadındı.