Gözlerimde nemli bir bulut, Þakaklarýmda kuru bir iklim.
Gelir mi sonu, Yarasýna tuz basýlmýþ kanadý kýrýk düþlerin? Memleketlerin en büyülüsü Kayboluyor alný kýrýþmýþ sokaklarýmda Ayaklarýmda iklimlerin en tuzlusu Ýntihara sürüklüyor Dudaklarýmda adý belirsiz özlemlerimi…
Gökkuþaðýndan mevsimler örsem sana Yazý sen baharý sen, Yok kýþý, Üþüyesi gelmez hiçbir kýrlangýcýn.
Ama ben ki Ait olmadýðým yerdeyim, Beni alsan En sevdiðin köþeye koysan Islanmasa hiçbir çocuk, Çocuksu gülüþlerim Kanadý kýrýk kuþ misali Üþümese yüreðim.
Ama ben, Kalbimin kýrýldýðý yerden baþlýyorum Gülücükler saçmaya Her þeye raðmen… Belki her þeyden ümidini kesmiþ bir aðaç aþka gelir Baþlar en kuruyan yerinden Dallanýp budaklanmaya…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül AKDAĞ BARUTÇU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.