Usta (Düşler ötesi)

’Mesele ölmek deðildi;
Utandýysak aþka...’

Usta!
Hani derdin ya;
’Herþey güzel olacak...’

Kolay deðilmiþ be Usta;
Kimse’siz gölgelerin,
Siyah iklimlerinde;
Karanfil büyütmek.
Düþler bahçesinde,

Bir de, zamanýnda çocuk olmak
Bizim memlekette.

Deðil mi;
Bu topraklar
Ve de üstündeki,
Kavuþmalarý hep ertelenmiþ hayat,
Uðruna,
Koþarken arkasýndan;
Yetiþtigimi sandýðýmda,
Hep ten, ayrýlýktan ibaret?

Oysa,
Söylenecek sözüm vardý Sevgili’ye;
’Sol yaným,
Aðrýyaným,
Bekle beni’
Diyecektim;
Kýyamadým.
Daha n’olsun Usta?...

Benimki si;
Piþmanlýk deðil.
Vazgeçmiþlik, hiç deðil.
Olsa olsa,
Payýma düþen;
Ýhanet rüzgarlarýnda,
Akýl uçurtmak.
O da,
Tutmasam ipinden,
Gözlerini kýrpmadan,
Gökyüzüne kopacak.

Sanki;
Düþler ötesi...
An gibi,
Ay gibi,
Ki;
Ayný senin gibi.
Geriye ne kaldý Usta?...

Tekin YEÞÝLKAYA







Sosyal Medyada Paylaşın:

Tekin Yeşilkaya Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Kelebek Yar(a) Yalandı sarhoşluğumuz Ankara; ben sana küstüm! Bugün çocuklar ölmesin Geceler Ben hâla çocuğum Manzaralar-Son- Kapat(ma) gözlerini Gökkuşağı