sevgilim! uzak dostum ne kadar yakýnýz ölüme bir bardak suyun yarýsý yataðýnýn kenarýnda iki zeytinli gözlerin ve geriye kalan her þey ne kadar uzaðýz mutlu olmaya.
sen daðlardan kopmuþ begonya! adýn kulaðýmda ince bir türkü þarký söylerken sesin inceliyor odanýn duvarlarýnda bir düzine fotoðraf bunlarýn hepsi kalbim acýyor.
çýkýp gitmeler, gelip gitmeler her aný ölümün çukurunda yazýlmýþ þiirlere gebe uzaklar sensin uzaklar senin. soðuk gülüþünle girdin geceme odayý doldurdun saat daha erken, gitme!
balmumundan kalbim olasýlýksýz geri dönüþler ve benim evsizliðimle yeþeren papatyalar koþulsuzsun! sevdasýn! baþýnda bir buket papatya öylece yanýyor kalbim
kamalar batýyor gövdeme dilindeki son yudum su yaþamak dersinde orucumu bozmaz günýþýðý deðdiðinde yanaklarýndaki benekler gövdeme batan kamalara denk bambaþka cam kenarýnda tekrarlýyorum adýný
hissettim! gökyüzünden üç bulut ýsmarladýk kendimize çekirdekli simit ve biraz peynir inanýlmazlýkla örtüþen küçük boyalarla büyük portreler çiziyorum çiziyorsun çiziyoruz mutluluk! ne kadar yakýnsa geç kalýyoruz sevmeye.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emrullah Süngü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.