İnanmak Kavgası

Daha ilk basamaðýnda yaþamanýn
Yüksek daðlarýn
Soluksuz ölürken de
O susuz ýrmaktaki acýnýn
Her birini gölgesine iliþtirir gibi
En uzak kalan menzillere
Dokunmaya hazýr
Sonun baþlangýcýnda

Tattým. Bir çeþmeden su içtim
Göðsümde bir bataklýk
Yeniden yeþeriyor çýnar yapraklarýyla
Ýçtim o sevdanýn son damlasýndan

Köþe kapmaca!
Kapatma gözlerini, uyan sabaha
Henüz vakit erken ýþýklar var yanaðýnda
-magmaya dokunan gamze-
Ýçinde bitiyor kýr çiçekleri
Sonu mutlu biten masallarda

Þükür!
Rönesans tablosunda buldum adýný
Zamaný büküp
Aný doðuruyorsun içimde
Koþup sarýlasým geliyor
Koþup
Çocuklar gibi aðlayasým
Koþup
Öylece seyretmek hayatý

Dað çekilir yolumuzdan
Merdivenlere bir türkü iliþtiririz
Taþ süslemeli kapý, üç evliya türbesi
Sandým ki yine o keder
Dað çekilir yolumuzdan

Baþla deyince baþlayabilir
Ölü bir kent dirilebilir
Bir bakmýþýz ki duvarlarýnda kaçýrdýðýmýz zamanlar

(Ansýzýn çýktýn yol kenarýndan
Gözlerinin ucundan iyilik içtim
Güzellik içtim
Sevda içtim)

-iþte durmadan kaçmak-
Koca kentlerin terminallerinde
Ýnanmak kavgasý
Seninle, yaþamaya

Ben dirliðimde doðarken
Sýmsýcak mühürle adýn göðsümde
Ak ve maðrur
Annemin dualarýna benzer

Sabah deðilsin
Geceyle baþlýyor güzelliðin
Tütsülerle dokundun
Menzillere
Gecenin gidiþine.

Ay’ýn haresinde bin sevda!
Dönüþü olmayan karayollarýnda
Yorulmadan öleceðim
Topraðýmda biten kýr çiçekleri.
Sosyal Medyada Paylaşın: