SEN'DEN GİTMEZDEN EVVEL KENDİNLE GELME BANA

Þimdi sen söyle dinlemedeyim...

...
Vefasýzlýk sanýrsýn sen,
Baþka gözlerle sana bakmaya minnet etmeyiþimi.
Ellerim bedenine onlar gibi ulaþmaz diyedir öfken.
Benim saçýmdan baþkasýný koklatýr mýyým sana?

Düþünde onlarcasýnýn karmasýna giydirir miyim kendi elbisemi?
Sen beni bilmiyorsun!
Beni benzetmeyi biliyorsun yalnýz, sadece..
Baþka birine dönüþmeyeceðimi anlamadýðýn gibi,
Suçluyor musun bir de?

Sen, sen olmayý bile beceremeden, sana beni öðretir miyim?
Kimse kimseye bir þey öðretemiyor görmüyor musun?
Ve kimse ’hiç’ bir kimse kadar deðerli deðil.
Eðer öðrenmek istersen gel!
Öðrenebilmeyi öðretirim.
Ama þimdi var git!
Gidecek hiç bir yerin ve kimsen kalmayýncaya dek,
Gelme bana!
Sosyal Medyada Paylaşın: