HASRET HANÇERİ

Gel hadi!
Öyle uzak durmalarý kimlerden öðrendin sen?
Hiç yaraþmýþ mý o gözlere görmezden gelmeler?
Ya ben de gidersem?

Ne giden olurum sen böyle yakarken,
Ne geride kalaným,
Sýðmadýðým koca bir dünya,
Göðsüme oturmuþ bir kaya, omuzumda beton bloklar var,
Ayaklarým sesinin prangalarýna çakýlý,
Ellerim sýcaðýnýn kelepçesinde yanýyor,
Ben tüm senliði geride býrakma hevesinde,
Ölüyorum...
Sende kala kala..
Geride benden hiçler..
Hasretin, ucu zehirlere daldýrýlmýþ bir hançer gibi deþmeye teþebbüslü gönülevimi,

Ey varlýðý mutluluðuma, huzuruma tek sebebim!
Bilsem ki o gamzenin çukuruna gömerler beni, bugün ölmezsem adam deðilim ki...
Sen öyle güldün ya bana yine, ben bugün ölmezsem baþka birgün ölmem ki...

Ey kirpikleri ok, gözleri gece sevdiðim!
Olmadýðýn iklimlerde çorak kaldým,
Þimdi gidiyorum ya;
Derilmemiþ güllerde sev beni,
Açmamýþ goncalarda,
Bestesi yapýlmamýþ þarkýnýn sözüyüm,
Küle dönmemiþ alevin harý,
bütün cümlelerimi virgüllerle bitiriyorum,
Yarým kalan ne varsa, benim,
Noktalarý koynuna dolayýp,
Gidiyorum,
Hoþ an! Hoþçakal diye,

Susmak ne zormuþ, tüm sözler dizilmiþ beklerken.
Böyle kýyamet gelir mi?
Kýyamdan önce sen gel!
Kelamdan önce yine sen.



Sesiyle can veren Yunus Özkan’a sonsuz teþekkürler..

Sosyal Medyada Paylaşın: