SESSÝZ “TEKÂMÜL” DÝYALOGLARI… Biz; "Sen ve Ben"… Ki nadiren yan yana yazýlýyoruz kader defterine... Ben, buradan bir þeyler yazýyorum bulutlara, Eminim; okuyorsun sen oralarda... Ararken kendini, senden uzak kelimelerde, Kaybolup, üzülüyorsun, Sessizce saklandýðýn suskunluðunda... Sonra ve nedense sonra; Sensizliðin yankýlandýðýný duyuyorum Taþ duvarlarýnda yüreðimin… Býrakýp elimden kalemi, yalnýzlýðýmýzýn idrakiyle, üzülüyorum.... Artýk biliyorum; yoksun sen, sözcükler gereksiz… Ve parmak ucu sessizliðinde bastýrýlacak, Ýçimin saðýr eden çýðlýklarý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
abbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.