KALABALIKLAR İÇİNDEKİ YALNIZLARA…
abbey
KALABALIKLAR İÇİNDEKİ YALNIZLARA…
KALABALIKLAR ÝÇÝNDE YALNIZIZ…
Gördüðünden beridir ýþýðýný alemin,
Aklýnýn kuru güneþiyle gözlerimiz;
Karanlýklar denizinin derinliðinde yalnýzýz!
Dokunduðundan beri sýcaklýðýna bir tenin,
Sardýðýnda þehveti açýlan kollarýmýz;
Hissizlikler çölünün susuzluðunda yalnýzýz!
Fýsýltý desibelinin altýndayken çýðlýklar,
Yýrtýlmazken çelikten perdesi kulaklarýmýzýn;
Cehennemi saðýrlýðýn avazýnda yalnýzýz!
Hayat aðacýnýn donuk gölgesinde
Koþuþtururken kanlý canlý silüetler;
Kekremsi gerçekliðimizin acýlýðýnda yalnýzýz!
Uzaklaþan adýmlarý iþitirken son nefeste,
Sözlerini bedene hapsettiðimiz inancýmýzla;
Çamurlaþan topraðýmýzýn ýslaklýðýnda yalnýzýz!
Bir gün...
Acaba bir gün?
Arzýn aðýrlýðýnýn mahkumiyetinden kurtarýpta kendini ,
Yedi katlý semanýn göklerinde kanat çýrpar mý ruhlarýmýz?
Ve ay ýþýðý gölgesine de razý bu kalpler; güneþinde yanar mý “aþk”ý Yaratan’ýn?
Ruhum ve kalbim;
Ýçimin kalabalýðýnýn yalnýzlarý...
Kalabalýklar içinde yalnýzýz...
(Temmuz 2017)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.