BİR ÖĞRETMEN, BİR GÜZEL İNSAN

Merhaba,
Mucur’a geldiðim ilk yýllarda çok sevdiðimiz bir arkadaþýmýz, aðabeyimiz vardý: Mehmet Ýçen. Cumhuriyet Ýlkokulu’nda öðretmendi. Bu güzel insaný bir trafik kazasýnda 1970’li yýllarýn sonunda yitirdik. Ýki gün önce hiç unutamadýðýmýz arkadaþýmýzýn bir fotoðrafýný gördüm bilgisayarda. Bugün de o güzel insan için yazdým. Ruhu þad olsun.
..................................................................................................................


(Mehmet Ýçen anýsýna)

Ufacýktý
Yüreði koskocaman
Neredeyse kýrk yýl olacak
Ama
Biz sevenlerince
Bu gönül dostu güzel adam
Hiç unutulmadý, hep gönüllerde yaþadý
1970’li yýllarýn sonunda
Bahar çiçeklerinin açtýðý
Doðanýn insanlara gülümsediði bir mayýsta
Hem de iþçi bayramýnda
Dedi ki anasý ona
“Bugün topla kardeþlerini, çoluk çocuðu
Ben de geleyim sizinle
Bu güzel bahar gününde
Hep birlikte gidelim pikniðe”
Anlamsýz bir kavganýn küçücük bir kasabada bile
Sürdüðü
Kardeþin kardeþe düþman olduðu günlerde
Korkularý vardý ananýn
Ana yüreði dayanmazdý
Bir zarar gelirse çocuklarýna
Güzel günde güneþ yükselirken kuþluk vakti
Bindiler “çayýr”a gitmek için
Küçük oðul Ramazan’ýn sürdüðü
Arabalarýna
Neþe içinde vardýlar
Mucur’un deðiþmez piknik yeri “çayýr”a
Yediler, içtiler, söz sohbet
Oynadýlar çocuklar neþe içinde
Dönmek gerekirdi gün devrilirken akþam vaktinde
Doluþtular arkasý açýk arabalarýna
Mehmet ve Yusuf öðretmenler
Oturmuþlardý
Ayaklarýna sallayýp
En arkaya
Karþýya geçmek için beklerken arabalarý
Bir kamyon
Yoldan çýkmýþ geliyordu
Üstlerine doðru
Ýkisi de atladýlar arabadan, kaçýþtýlar saða sola
Mehmet öðretmenin peþinde
Þoförü uyumuþ kamyon
Vurdu bu güzel insana
Savurdu onu yola
Acý haberi duyduk bir grup arkadaþ otururken
Ahraz, iþaretlerle anlattý olaný biteni
Koþtuk, neler olduðunu öðrenmek için çevirdik
O yoldan geleni gideni
Kýrþehir’de hastahaneye kaldýrýlmýþtý
Toplandýk birkaç arkadaþ
Gittik yanýna
Þehrin ýþýklarý yanarken
Ýyi gördük, yatýyordu, konuþuyordu
Bir de kýzdý bize:
“Ben, iyiyim, ne iþiniz var akþam akþam
Haydi gidin evlerinize”
O haliyle bile bizi düþünüyordu
Gecenin bu vaktinde geliþimize
Üzülüyordu
Mutlu olduk biz de
Döndük keyifle
Evlerimize
Nereden bilirdik belden aþaðýsýnýn tutmadýðýný
Ertesi gün duyduk gittiðini
Ankara’ya
Dua ettik iyileþip dönmesi için yuvaya
Olmadý
Kara haberi geldi iki gün sonra
Tüm sevenleri yandýk, aðladýk ona
Babasýz kalmýþtý üç çocuk
Bir de genç yaþýnda eþini kaybeden ana
Son görevimizi yapmak için
Gittiðimizde mezarlýða
Uðurlarken sevgili arkadaþýmýzý
Oðlu Murat’ýn
O zaman üç ya da dört yaþýndaki Murat’ýn
Olanlarýn farkýnda olmadan duruþu mezar baþýnda
Periþan etti bizi
Göz yaþlarýna boðdu, aðlattý hepimizi
Ne zaman bir araya gelsek
O yýllardaki arkadaþlarla
Anlatýrýz
Bu aydýn düþünceli Cumhuriyet öðretmeninin
Mehmet Ýçen’in ne güzel insan olduðunu
Kýrk yýl da geçse aradan
Unutamadýk biz onu
…………………………………………………………………………………............................................

Numan Kurt
21 Þubat 2016
Sosyal Medyada Paylaşın: