ne vakit bir yangýn körüklense içimde tarifsiz imkansýzlýklar kanar yine avuçlarýmda sustuðum sözler yankýlanýrken kulaklarýmda içim kanar içim yanar benim hiç durmadan
þimdi dinliyor musun beni ey zalim istanbul bir varmýþ bir yokmuþ efsane masallarýndan ve bu diz boyu kahroluþlarýmý görüyor musun sokaklarýnda yok oluþlarýmý anlatýr mý çocuklar
ah o deli zýpkýn gibi çocukluðum yok mu ya sapanla kuþ peþine düþerdi ayaklarým pervasýzca ama büyütüyor kader insaný acýlarla yoðurarak büyüdüm bende yana yýkýla ve kanaya kanaya
ve savrulurken bir rüzgarýn hoyrat kucaðýnda kavuþmayý düþlerken sebebsiz ayrýlýklar karþýlar mutluluk beklerken kahroluþlar da yanar insan bilirsin ki biter zamanla yana yýkýla alýnan soluklar
oysa ki kocaman renkli bir þehirdin sen bana ýþýklý neyonlarýnla her gece karýþýrken rüyalarýma ve bütün caddelerin sokaklarýn sevda kokardý içine düþünce anladým ki sahtesin baþtan sona
Sosyal Medyada Paylaşın:
HASAN İPEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.