»» Üç Kuruşluk Adam ««

Yaðmur yaðýyor þehre usulca gökyüzünden,
Yürüyorum evime, boþluktayým hüzünden.
Gecenin nemi kaçmýþ, gözlerim yaþla dolu,
Yaðmurun sakladýðý yüzümle tuttum yolu.
Kaybetmek hatýrlattý gözümün incisini,
Uyandýrdým umudun musallat kincisini.
Saðlam vücudum ayyaþ misali sallanýyor,
Sonucu düþündükçe acýlar dallanýyor.

Çözemedim, halat var yüreðimde kördüðüm,
Kendi ipliklerimden özenerek ördüðüm.

Kusurumu anlamak için düþünüyorum,
Kusurum da neydi ki niçin düþünüyorum?
Seçimlerimde hata olduðundan mý hepsi,
Belki çok sustum, sonra sustum ve düþtü tepsi.
Ya da daha çok suskun anlardan iþkencedir,
Düþündüm ki gözlerle anlatmak çok incedir.
Sözler gerekli ama apaçýktý benimki,
Nedir böyle sürekli susturan nedenim ki?

Onu görünce ateþ dilimi döndürmüyor,
Bugün yanan kalbimi yaðmurlar söndürmüyor.

Yýðýldý dilime söz, karýþtý ateþ ve su,
Bozulsun bu gece tüm huzurlarýn uykusu.
Nolur bir kez tasasýz bir gece sunun bana,
Nolur kucaklanayým atýlmadan yabana.
Eve varamayacak kadar yoruldum, saldým,
Fener altý kýrýk bir aynaya seyre daldým.
Görmek istediðim son þey üç kuruþ bir adam,
Sürekli susup bakan birini anlayamam.

Neler yazmýþým, ayný sonuçtan kadermiþim,
Kýrýk aynaya baktým, üç kuruþ edermiþim.

SCKaradeniz [Mr. Lonely]
Sosyal Medyada Paylaşın: