»» Yalnızlık Heybetli ««

Zaman güçlü, her iþi tamam, yerli yerinde,
Nasýl olmasýn zaten o, kaderin emrinde.
Kalbim ona sürekli ayný þeyi soruyor,
Söyle bana, neden aþk bu kadar çok yoruyor?

Kaderin son sözü bu, ki hep o söyler sözü,
Tutuþsa da közüm hiç güler mi bana yüzü.
Zamana dur diyerek hayatýmý mahvetti,
Kadere uydu zaman, aþký, beni hapsetti.

Nefes alýyorum, bir sor nasýl alýyorum,
Sen beni ondan ayrý yazdýkça aðlýyorum.
Býrak da aksýn zaman, onsuz nasýl kýymetli,
Sevip de sevilmeden yaþamak çok zahmetli.

Yalnýzlýk tuhaf bir þey, hem heybetli hem acý,
Bende heybeti bitti, baþladý büyük sancý.
Solgunlaþtý tenimin rengi kader kurutmuþ,
Toz içinde kalbim ve yorgun artýk pas tutmuþ.

Al gitsin varlýðýmý hiç umurumda deðil,
Sen beni ondan uzak tutsan da aþka meyil.
Gülseydi eðer kader; düþüncesi çok tuhaf,
Nasýl olmasýn tuhaf, kalbim sevgiden muaf.

Daha neler olacak bu sadece baþlangýç,
Ne kadar özlesen de ceza verecek yargýç.
Kurtulamam ben asla benim yargýcým kader,
Ýçimde atan, atmaz olmuþ; ne kadar eder?

Rezillik bu yalnýzlýk kalbim, biz çok ezildik,
Çaresi yok, çözümü yok biz yaþamdan edildik.
Kalemim de ihanet etmiþ yazýyor onu,
Bana onu yazarken nasýl biter bu konu?

Keþke yapabilseydim, kaderim deðiþseydi,
Boþ ver, keþke kalemim kalbimi dinleseydi.
Ama gerçek zaten bu, bunu kalbim söylemiþ,
Çaresizim, kaderim beni böyle eylemiþ.

SCKaradeniz [Mr.Lonely]
Sosyal Medyada Paylaşın: