»» Özgün Şair ««

“Ne çektik”, diyen kalemine bir sor
“Ne çektik?”
Kalemi kýrmayý býrak
Kýrman gereken kalemindeki zincirin,
Anlatýlan masallarý þair dinledi
Eyvah ki ne eyvah
Þair dinledikçe kalem inledi,
Ayýpladýlar þairi
Özünden yazýnca
“Hata var bende, boþuna yazmýþým”
Þairin mezarýdýr þiir
“Ben hazýr mezara yatmýþým.”

Takýlma, kalemin baðlý kýþ olur,
Yazdýðýn þiirler üç kuruþ olur,
Zincirli çizgiler onlarýn olsun,
Yoldakine üstat bir duruþ olur.

Kalemini özgür kýl gönlün kalem tutarken,
Nasýl susarsýn onlar gönlünü yer, yutarken!

Ruhumdan esenleri yazdým
Kendime göre sizin için,
Kendim için mezar kazdým,
Naiflik üslubunda
Hoyratlýk anlamýnda
Narinlik adýnda var,
Çarþaf gibi sayfalarda
Kýrýþýk özgünlüðünüz gülünç,
Kaðýdý düzgün kalemi kýrýk satýrlar,
Býrak kendini þairim
Býrak kalemin yazsýn
Tarih olacak bizimle bu gereksiz uyum
Býrak hak eden hak ettiðini alsýn.

Yazarým, satýrým zar; dübeþ olur,
Okuyan, þiire özgür eþ olur,
Çift altý atmadým, dilsizin olsun,
Heceyle hecesiz öz kardeþ olur.

Kurduðunuz kuraldan geriye yeller eser,
Yazýyor bak þiirim: “Þair özgür birader!”

Sosyal Medyada Paylaşın: