peygamberler, efsaneler vardý, dünyayý süsleyip kalplerimize dokunan önce kadýnlarýn ve çocuklarýn inandýðý, müddessir umutlarla. koþaradým geçti aramýzdan zaman, kurutarak rayýhasýný ýrmaklarýn. neden balkýdý böyle keder ve neden hortladý hüzün anlarý bilemem? kimseye anlatamam derdimi ey kelâm bari sen efsununu kaçýrma. /sýcaklar bitti, birden bozuldu bað, çöle vurdu kendini baðbân/
kanlý bir dava ile, mayýnlar döþedik kalbimize sýnýrlarda. öteledik, berisinde þiirimiz, divanýmýz, sevgilimiz garip kaldý önce ormanlarý yaktýk, aldýrmadan kelebekelere, boþaltarak köyleri. alýp baþýný gitti güvercin, kaldýrýmda ölmeye. çiçeðe küstü arý. kurudukça kuduruduk köpüklerinde umudumuzu yüzdürdüðümüz dereler. ve sonra! çocuklar öldürüldü bakýþlarýmýzda, alýþtýk umarsýzca.
habire savaþýyoruz bu aralar, geniþler diye cebimizdeki harita. dicleyle fýrat kol kola aþarken engelleri, mecra bilip þattul arabý. biz de omuz omuza yürümüþtük terli yollarý, kerbelayý, aðýtlarý þimdi, taze okunmuþ sularýmýz da kâr etmiyor, füze rampalarýmýz da. oysa kolkola yollamýþtýk melayé cezerî’yi ve necip’i ruzi rahmana. /riya saadet gibi yayýldý ve daðýldý yeryüzüne tüm yüzleriyle insan/
býrakmalýyýz mazluma suni hüzünlerle acýmayý, ve arýndýrmayan secdeyi. daha fazla küçülmemeliyiz ve düþmemeliyiz çocuklarýn gözlerinden. bütün duvarlarý yýksakta ve kaldýrýp atsak da karanlýðý azalmaz günahýmýz. teheccüd dedikleri dikenli bir yoldur geçilecekse ordan geçilmeli, ki aydýnlansýn ved-duha ile kuþluk, uzansýn yarýnlara sabahlarýmýz.
ey meydanlarýn uðultusu! ey maðara kapýsýnde gölgeçiçeði koklayan! kuþtüyü yataklarda doðup, kýzýl ýrmaklarda boðlumaya sevdalanan! ey kisraya uzanan ellerin sahibi ey! .. rüstem’in künyesine dokun ve küfede bahara açýlsýn diye gözlerin, gir ali’nin devasa kapýsýndan baðbâný sensin bu tarihin, ürpererek uyanma artýk uykularýndan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rampaların Ustası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.