dilimdeki meftun þarkýlarýyla soðukta çatlayan neþemizin yýkýk sokaklarýnda gül topmurcuklarýyla yürüdüm eski bir rüyaya rastladým üstümde ki mavi bir kazakla sevdanýn patikalarýnda yürüyordum o an gülseydim çirkinleþecektim çünkü ölüm biriktirmiþtim yaþanmýþ sayýlacak yarýnlara
kafiyeme küskün yaralarýmda parmak izlerin duruyor hala büyümeyen bir çocuðun umuduyla cennet bildiðimiz eski yollarý yürüdüm hic tanýmadýðým bir þehrin dýþýna düþtüm ve ben kendimden düþerken kýrmýzý hayalini adem ile havanin yaþadýðý þehre býraktým.... Sosyal Medyada Paylaşın:
erhan güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.