sessizliğin penceresi

sorularýmýza cevap bulduðumuz görkemli akþam türkülerinde
ölmek nazlý bir yaþam biçimi oldu bende

gölgesi çalýnmýþ bakýþlarýn öldü
ey sessizliðin penceresinden bakan hüznüm
ruhumu uyandýrmadan
kýr þahadet parmaðýmý


sen suskun durduðunda
tanrýnýn kalemiyle içimizin coðrafyasýný saran acýyý yazdým
kan kaybediyordu kalemim
ýslanýyordu ölümden soðuyan bedenler

sen görmezlikten geldin
kelebek ömrüyle yaþayan çocuklarý

þimdi beni ürküten
çocuklarýna umudu emziren annelerin çýðlýðýdýr
sen duymuyor musun...
Sosyal Medyada Paylaşın: