Yıldızları kaybettim...

Aaaah ah...
Gecenin bir vaktindeyim
Sahilde, ýslak kumlara arkadaþlýk eden,
Henüz kuru kalmýþ kumlarýn üzerine uzanmýþým sýrtüstü..
Gökyüzünde nokta kadar bile bulut yok
Güneþ zaten kaybolmuþ,
Ay; sanki içimi okumuþ gibi
Kayýplarda...
Sadece ýlýk kumlar
Kumlarýn üzerinde ben varým
Taaa gökyüzünün uçsuz bucaksýzlýðýnda yýldýzlar...
Ýçimde de sen...
Bir an yýldýzlarý kaybettim
Tek yýldýz kalmýþtý koskocaman gökyüzünün derinliðinde...
Bütün yýldýzlar kaçýþýyordu karanlýðýn sonsuzluðuna doðru
En son yýldýzýda gözden kaybedince ortalýk daha da aydýnlandý sanki
O kadar yýldýzýn veremediði aydýnlýðý
Tek yýldýz veriyordu...
Güneþten bile sýcak, güneþten bile aydýnlýk sanki...
Ne kadar yaþadým böyle bilemiyorum
Zamaný durdurmuþtu güzelliðin; sonsuzluklarda...
Sana atýlmak için kollarýmý uzattýðýmda uyandým uykumdan
Kumsalýn üstünde ben, içimdede sen vardýn...
Yýldýzlara baktým gayrý ihtiyari;
Gökyüzünde yýldýzlarýmý kaybetmiþtim
Seni düþlediðimi görünce yýldýzlar kaybolmuþlar
Uyanýnca sensizlik kokan kumsalýn üzerinde gözlerim
Kara bulutlar kaplamýþ aniden gökyüzünü..
Damla damla bulutlar kalmýþ, o yýldýzlardan geriye...
Seni düþlemeye bile fýrsat býrakmadý yaðmur taneleri...
Yýldýzlarý kaybettim...
Islak kumlarýn üzerinde, seni düþlerken...


Metin Kaya ÝLHAN
TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın: