Yollara düştü düşüm...

Yollara düþtü düþüm
Düþümde sen olunca;
Aðýr aksak bir þimendifer gibi geçer oldu zamaným
Kör karanlýklarda ölü gibi yanan mumlara döndü
Uzun bir tünelin görünmez ucundaki ýþýk gibi
Kahpe kuyularýn dibindeki güneþ oldu zamaným
Yollara düþtü düþüm
Düþümde sen olunca;
Aðýr mý aðýr kayalar gibi oldu zamaným
Öksüz çocuðun, saçýný okþayacak birini beklemesi gibi
Altýnda ezilen hayallerime bastýrdýkça bastýran geceler misali
Sahtekar gülücüklere dur diyemeyen vefasýz günlere döndü zamaným
Yollara düþtü düþüm
Düþümde sen olunca;
Islak mý ýslak bir kumsal gibi oldu zamaným
Çöllerde ýslak kumlara basýyormuþ gibiyim
Balýklarý ellerimle topluyorum kupkuru denizlerde
Acý bir fren sesine eþlik edermiþ gibi zamaným
Seni düþlerime kaynak ederken
Zamana düþman oldum, zamanlar yaktý beni..
Yollara düþtü düþüm
Seni düþünürken
Yaz ortasýnda zemheri yaþattý bana zaman
Üþümüþüm...


Metin Kaya ÝLHAN
TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın: