Tebessüm et diyorlar; kara kalem ucunu,
Umman-ý aþka banýp, gönüle akmalýymýþ...
Umut icin gelenin doldururken avcunu
Gözlerinin içine gülerek bakmalýymýþ.
Gecenin gözyaþlarý damlasa da eline
Mehtabý sunmalýymýþ düþüne, hayâline...
Sual dâhi etmeden, bakýp mahzûn hâline
Hüzünlü bakýþýndan, durumu çakmalýymýþ.
Sitem edip inlemek hem abesmiþ, hem ayýp
Bembeyaz etmeliymiþ heceleri, yýkayýp!
Kýþýn, karýn, ayazýn kapýsýný kapayýp
Gökyüzünün göðsüne güneþi takmalýymýþ.
Varsýn solsun renklerin tozpembesi, mavisi
Ararsa bulunurmuþ her derdin tedâvisi
Çýkmýþ ise yerinden þu dünyanýn çivisi
En muhkem dizelerle yeniden çakmalýymýþ.
Madem ki bedel bekler, her ideal, her zafer
Sürekli olmasa da, bir kerecik; bu sefer
Deyip bunca gam yeter; mahzûn bakan göze fer
Kalbe aþk denen cevher, sevgi býrakmalýymýþ.
Ne geçmiþ ki eline yýllar yýlý boþ durup
Derde dermân uðruna artýk biraz koþturup
Mecnun ile Leyla’yý vahâda buluþturup
Aþkýn harlý od’unu vuslata yakmalýymýþ.
Yazdýðý tüm dizeler beyhûde imiþ; boþa!
Acýmak yetmez imiþ kanadý kýrýk kuþa
Sadece sayfa deðil, site de baþtan baþa
Kýpkýrmýzý, bembeyaz güllerle kokmalýymýþ...
Kalbe aþk denen cevher, sevgi býrakmalýymýþ.
Mecit AKTÜRK