Murâdým kaderin önüne geçti
Þükür bilemedim, ar bilemedim...
Nefsimi þýmartan kýrýk süzgeçti
Zarar bilemedim, kâr bilemedim.
Ömrümü hesapsýz hevâya kurdum
Servetin hasýný yele savurdum.
Daðýn zirvesinde aradým durdum;
Saça da yaðarmýþ, kar, bilemedim.
Sandým ki gün doðar, hep güneþ açar
Ne cansýz kalýrým, ne birgün naçar
Aynada gördüðüm gölgemden kaçar
Âkýbet karanlýk, dar! Bilemedim.
Ýrade aðacý tutmazsa aþý
Budamak, sulamak boþa uðraþý
Hebâ ettim, göze, emânet yaþý
Tövbeye münhasýr zâr bilemedim.
Pembe, beyaz, mavi olsa da tonu
Karaya çýkýyor her rengin sonu
"Düþman" dendiðinde belliyken konu
Zerki zehir nefsi "mar" bilemedim.
Sevgiyi öðrendim, aþk ile doldum
Leylâ’ya vahaydým, Þirin’e yoldum
Tam beni bulurken bende kayboldum
Vuslat bilemedim, yâr bilemedim.
Uyarmak kastýyla uðrasa da kýþ
Hayaller süslüydü, düþ nakýþ nakýþ.
Topraðýn baðrýndan ukbâya çýkýþ;
Sinden öte sýrat, var, bilemedim.
Sinden öte diyar, var...Bilemedim...
Mecit AKTÜRK
Berlin, 03.03.2016