KARA BAHTIM

KARA BAHTIM
Bir zamanlar, atlas aðýrlýðýnca
Hüzün örtülüyken üstümde,
Yüreði çorak topraðý kokan
Yaðmur yüklü gözlerimden.
Evrenin çatlayan yanaðýna
Islaklýk düþürürdüm ,
Kendi çölünde susayan okyanusun
Göbeðini okþayan mavilerine,
Kayar gibi olurdu us’umun bir köþesi…
Kurumaya yüz tutmuþ bulut aðýzlý
Kýyý taþlarýnýn yosunlarýný,
Törpülü yerlerime sürmek için
Bir yangýnýn ortasýnda unutulmuþ,
Bir damla suyun serinliðini
Çekerdim ciðerlerime.
Kuruyacak yeri kalmayan ellerimin,
Ve sinemin hazana eriþmiþ,
Kuraksý bahçelerindeki,
Kiraz çiçeklerinin beyazlarýný öperdim
Kana karýþtýrmadan dudaklarýmý…
Avazlarýmda gizlediðim bütün itiraflarýmý,
Günahlarýmý yazardým ellerimin ayasýna...
Ki..o zamanlar gençtim, dinçtim ve aþk’tým,
Þimdiler de bam teli eksik sazýmla
Kýrýk sevdalarýn yanýk türkülerini
Söyler oldu kara bahtým….!
Müþteba Güneþ

Sosyal Medyada Paylaşın: