SÝYAHI SEVÝYORUM Beyaza inat, Siyahý seviyorum, simsiyahý… Kömür karasý, ömür yarasý siyahý. Gözlerim kapalý, Bakabiliyorum içine, Ne bir alacalýk, ne bir yansýma, Siyah ve ben …Tek baþýma… Bu yüzden siyahý seviyorum. Rengi yok,ahengi yok Düþünmeye mihengi yok Bir köþesinde oturup bakýyorsun Ýçindeki fýrtýnalara, Limitsiz düþünebiliyor… Hiç bir þekil, hiç bir renk aramýyorsun, Koklamaya çalýþtýðýn çiçek solunca, Sende soluyorsun… Kimseye bir þey vermiyorsun, Kimseden de bir þey istemiyorsun.. Çirkinliðini bile saklayabiliyorsun. Çizmeye çalýþtýðýn hayal, Ölünce kafanda; Sende ölüyorsun. Bu kadar net herþey…bu kadar berrak. Seviyorum siyahý…Hemde Simsiyahý, Depremle toprak gibi seviþebiliyorsun..!
Müþteba Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müşteba Güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.