Ey yalnýzlýðýn yetim dili ! Þükür… kaþlarýnýn gönül bilir eðrisine… Yüz felcine çevirdin, su gibi gülüþlerimi, Odalara yaðan yaðmurlarý içirttin bana, Kehribardan nergise döndü bütün dünya. Ne olmuþ ? begonya çiçeklerini öpmüþsek güya, Sen bütün acýlarýmýn hesabýný görüyorken Biri geliþin, cevapsýz kalmýþ sorularda, Diðeri gidiþin, kýrýlmýþ kirpik tufanlarýnda, Ýki ölümle besleniyor kalbim artýk…. Kurtulan da mutsuz senden kurtulmayan da. !
M.Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müşteba Güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.