Ýnsanlar büyüdükçe, küçülüyor arzular...
Ne gönülde bir lezzet, ne dilde tat kalýyor!
Yaþlanana çok görür, istekleri dürzüler;
Yýllar akýp giderken, zaten bakakalýyor...
Ne kadar yaþlanýrsan yaþlan ne fark eder ki?
Olup bitenleri hiç, gözlerin görmüyor mu?
Birçok güzellikler var, can nasýl terk eder ki?
Tadan gönüller buna, hiç akýl yormuyor mu?
Baharý sever en çok, yaþýyorken insanlar...
Ýstemez ki dünyada, yaþlanmayý gönüller!
Herkes mutluluk ister, bitmesin hiç ihsanlar;
Ýster menekþe açsýn, ister gamzende güller...
Var mý nadim olmayan, yaþanýlan hayattan?
Öyle çok ki, piþmanlýk duymayaný aratan!
Keþkileri silseler, ne kalýr bidayetten?
Affetsin kullarýný, yeri, göðü yaratan...
Dikkatli olmak lazým, ecdat hakký ödenmez!
Nice yaþlýlar var ki, çok genç çýkarýr cepten...
Boþa söylenmiyor ya; "her kuþun eti yenmez!"
Ben ne gençler bilirim, tavþan çýkarýr kepten...
Antalya-2016/02
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.