AÇMA GÖNÜL YARAMI

Seni anlamak için çevirdim satýrlarý.
Gördüm ki þiirlerin her hecesinde adýn
Varlýðýna þahittir ak saçýmýn kýrlarý;
Ecele ramak kala tükenmedi miadýn.
Ýstikbale aðlarken bir göz yakar çýramý.
Beni benden edersin açma gönül yaramý!


Sana dair her sözde kýyameti yokladým.
Küle döndü her satýr bu aþkýn lehçesinde.
Kýrmýzý bir goncada nazarýný kokladým.
Gözlerindeyim hâlâ ömrün has bahçesinde
Gül ve lale aðlarken beyaz mýsýn kara mý?
Uzaklardan gel dersin, açma gönül yaramý!

Ýnletme boþ çöllerde sana hasret yetimi;
Seni içsin dudaðým ölümsüzlük tasýnda.
Ancak sende bulurum mücessem suretimi;
Ya umutsun ya bela visalin aynasýnda.
Ben bu hale aðlarken artýk savdým sýramý.
Bir gün yine gidersin açma gönül yaramý!

Nihayet vardý ömrüm nasibinin sonuna.
Yüreðim “Yar, Yar” diye mühletini bitirir.
Ruhum can baðýþlarken baðrý yanýk Mecnun’a,
Senin ruhunda Leyla anlamýný yitirir.
Her merhale aðlarken tükettim maceramý.
Ruhum Mevla’ya ersin açma gönül yaramý!

Sosyal Medyada Paylaşın: