Ey sonu dipsiz yokluk ey baþý meçhul olan Ey kuru yalnýzlýkta sonsuzluða kul olan Kalmadý mý çevrende mütebessim bir çehre Aldýðýn tüm nefesler nasýl dönüþtü zehre
Ey el üstünde sultan, ayaklarda çul olan Kendi öz benliðinden kendince yoksul olan Nefsine küfrederce hep kendini kýnarsýn Temelsiz vehimlerle yüreðini sýnarsýn
Ey cürmü feza kadar hem kel, hem fodul olan Vesikalý ruhuyla bin kocadan dul olan Vahdet-kesret sýrrýyla yüreðini böl artýk Yeter çektiðin sancý, ya kurtul ya öl artýk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
YUSUF AYDIN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.