ÇİÇEK BAHÇE İSTER

Çiçek ister, gül ister, bahçe ister,
Doymak bilmez þu insanda hisler,
Ümit hayatý canlandýrýr besler,
Hak Teâlâ âlemi ne güzel süsler.


Her biri ayrý tonda, ayrý bir renk,
Aralarýnda gayet intizam ve ahenk,
Tamamlar, biri birine düþer denk,
Uyan, kafanda çaksýn bir þimþek.


Hiçbirinde yok kusur, noksanlýk,
Þu çýnar belki olmuþ doksanlýk,
Bu âlemi tesadüfe versen bir anlýk,
Acaba denilir mi akýllýlýk, insanlýk.


Diyenlerin dedesi olsun maymun,
Bu zihniyet olamaz dahi koyun,
Sadece küfrü inadden bir oyun,
Ey insanlar bu safsatayý duyun.


Ahmaklýk, eblehlik bu kadar olur,
Kabak aðaçta olsa acaba n’olur?
Kafaya düþerse belâsýn bulur,
Belki ahmaklar bundan ders alýr.

HASAN YEÞÝLKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın: