bu tebdili kýyafet bakýþlara gebe gidiþler, günlük güneþlik gülüþlerin eskitilmiþliðinin mirasý, ben ki o gülüþlerle eskiden ölmeyi dahi yanýltmýþtým… deðerken bir gönül diðerine, sýradan birkaç adým öne çýkmýþtým; adým yaþamak! buradayým demiþtim göðsümü gere gere gökyüzü öpücükler kondurmuþtu göðsüme. hepsi tatlý tatlý deðil ya hey gidi günler! biraz da kekremsi sevmiþtim ben seni…
fikrime aklým mülteci müjdeci, soluduðum þu havadan sudan haller; ben’leri hiç’lerek doðurmuþken “biz” leri, hayatýn üç kuruþluk piyangosunda, döne döne dönüþtüm þefkatimden sensizliðin þiddetli geçimsizliðine, her kiþi tavaf bilir ya kendi eksenini, varsa liyakat gün olur bulur demiþtim kiþi olan kiþi “þems”ini…
beni bir vuslat öldürdü sonra, kýyý köþe çekilirken biz iki ölü yalnýzlýða, ayrýlýðýmýz göbeðini kaþýya kaþýya, baþý dönerek seyretti ölülerimizi, çakýrkeyif bir sarhoþ edasýyla…
Hidayet DAL/Can Sokaðý Lambalarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
hidayet dal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.