Git...

Ayazya Ankara...

Parmaklarým buz tuttu,
Ellerim dondu.

Hani diyorum;
Yüreðimde buz tutsa sana karþý,
Uyuþsa, hissetmese hiç birþey,
Sen deyince hizlanmasa,
Biz deyince cosmasa,
Hayal etmese mesela seni,
Denizin ortasýnda bogulsa sevgisi,
Göðe yukselse ucu yanmýþ umutlar,
Yaðmur olsa düþse topraða,
Karýþsa aðaçlara,
Hiç bir zerren kalmasa yüreðimde,
Kanirta kanirta acitmasa canýmý,
Tepeden týrnaða buz tutsa yüreðim,
Aglamasa sana...

Olmaz mi?


Buz tut artýk yüreðim,
Duyan yok,
Anlayan yok,
Kipirdanip durma artýk bir isme.
Tut ki bir rüya idi,
Bir serap idi.

Gerçek deðil hiç bir þey,
Býrak artýk sýrtýný donenleri,
Yok say sende herkes gibi.

Sus ve buz tut sende,

Ayaz bir akþamda Ankara gibi
...
Sosyal Medyada Paylaşın: