Tutsam ellerim yanar, bıraksam yüreğim kanar

Sen baþka yerlerde, çok uzaklarda gülücükler saçarken

Ben elimde dünden kalma bir umutla bekler oldum

Avuçlarýmda hasretten kalma ateþle yolunu gözler oldum...



Sevgi aþk denilen duygu gerçek deðil, koca bir yalanmýþ

Ýnsan kiþiyi deðil, kaarýný severmiþ

Mutlu edersen; sevilirsin

Mutlu olursan; seversin

Aradýklarýný bulamazsan, gemileri baþka limanlara çekersin



Doðru olan sevgi deðilmiþ

Kiþi yüreðinin pazarlýðýný yaparmýþ

Duvar hiç bir zaman beyaz olmazmýþ, araya siyahlar girermiþ

Yollar gitmek yada gelmek için deðilmiþ,

Bazen de beyhude bekleyiþlere gebeymiþ.

Sen bekleyen umudunu gözlerine katan

O, sen bekledikçe, kendisiyle gurur duyanmýþ



Timsahtan gözyaþý çalýnýrmýþ bazen, bekleyenin yüreðini burkmak için

Sonradan öðrenilirmiþ; beklenenin gelemeyecek deðil, gelmez olduðu

Nehirlere yelken açarmýþ bazen insanlar, timsahtan gözyaþý çalmak için...

Ve dilin alýþtýðý, yüreðin unutttuðu bir "özledim" gelirmiþ...



Yalanmýþ sevgiler, insan sadece kendi mutluluðunu severmiþ



Öðrendim

Geç oldu ama öðrendim



Ne cam kenarýnda unutulmuþ gözlerim var artýk,

Ne de teli kýrýk bir kemaným...



Sadece avuçlarýmda buzlaþtýrmaya çalýþtýðým; hasret ateþim var

Sýký sýký tutsam ellerim yanar, býraksam yüreðim kanar

Nasýldýr kanamadan yanmadan avuçlarýmý boþaltmak?

...

Onuda öðreneceðim...

Öðreten sen, öðrenen ben olacaðým...








Sosyal Medyada Paylaşın: