ZAMANLA YEŞEREN AĞAÇLAR
Daldaki kurumuþ yaprak gibi yüreðim
Yaðmurlarla besleniyor sadece
Zamanla ýslanýp , ýslanýp çürüyor
Engel olamýyorsun buna
Çok acý çekip, çektiði acýlarý içine gömen
Ve yüzünden gülümsemesi eksik olmayan,
Mutluluðunu, mutsuzluðunu gizleyen
Bir insan oluveriyorsun
Zamanla deðiþerek
Kader mi acaba
Hayatýn bizlere yaþattýklarý
Diye sormadan edemiyor insan
Sadece düþünüyorsun
Zamanla artýk düþünemez hale geliyorsun
Çok düþünmek iyi gelmiyor bazen
Diye öðreniyorsun zamanla
Zaman senin en iyi öðretmenin
ASLINDA;
Ama ;
Tek farký,
Hayat okulunda normal gittiðimiz
Okuldan farklý imtihan ediliyoruz....
Çünkü;
Zamaný belli deðil,
Belki hemen þu anda , belki yýllar sonra
Bilemiyorsun...
Okuldaki gibi öðretilenler sorulmuyor
Bilmediðin, duymak ya da görmek istemediðin
Ya da çok basit sorunlar olarak çýkýyor karþýna,
Bilemiyorsun....
Hayatta olduðun sürece böyle devam edecek
Ta ki sen meçhule giden geminde rotaný bulana dek .....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.