Bir ben ki aðlamaktan, Yaralarýna dokunmaktan korkan Sabreden ama susmaktan yara alan Sonsuzluk deryasýnda bir ýþýða Muhtaç yaþayan, Takýlý kaldýðý þeylerden Yorulan,
Yorulduðu kadar da caný acýyan Dayanan ama mutluluðu hakeden Susan ama gözleri konuþan Yeter artýk deyip kaldýrýp Atamayan bazý þeyleri Ýçinde saklý tutan Dibine kadar mutluluk isterken Mutsuzluðun dibinde yaþayan Aþýk olan ama saklayamayan Bu yüzden birçok kez yara alan Kalbine sus demeye gücü yetmeyen Çok aðlamak isterken yine susan Sustukça içine atan yorulan Zamana býrakan ama çabuk usanan Mutlu günleri düþlerken, Mutsuzlukla sýnanan, Zordur aðlamak süzülürken Gözyaþlarýn kalbinden, Zordur sabretmek sonunun
Mutluluða çýkýp çýkmayacaðýný Bilmeden, Yolunun sonunu görmeden Sabretmeye çalýþmak gerçekten.. Herþey düzelir mi gerçekler acýdýr derken.... Gülebilmek mutluluktan çok zormuþ anladým artýk derken...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Koyukahvesair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.