KARA ÇOCUK

Renkler acze büründü, ufuk karardý bugün
Sen gittin, ardýn sýra yalnýz siyahýn kaldý
Ýnsanlýðýn baðrýný karalar sardý bugün
Kulaklarda annenden yükselen ahýn kaldý
Sen onlarca yüreðin ümit dolu düþüsün
Artýk yalnýzlýðýnda bebekler de üþüsün

Ey yüreði ak-u pak yüzü kapkara çocuk
Özlediðin cenneti göklerde ara çocuk
Bak annenin elleri hasretinle titriyor
Söyle ayný þefkatle seni kim sara çocuk

Belki ilk oyuncaðýn bir parça kara taþtý
Usul usul çizerdin umudunu yerlere
Bugün, ey masum çocuk derdin boyunu aþtý
Düþürdün kendin gibi kapkara kederlere
Sen gittin ya, herkese kýþ vakti sýcak haram
Seni saran yok diye yavruya kucak haram

Nasýl dayanýr yürek bu korkunç nara çocuk
Seni bilen bilmeyen düþtü bu zara çocuk
Karý buzu delerken alnýndaki her damla
Belki de yiðitliðin geldi nazara çocuk

Onca hayalin vardý içinde sakladýðýn
Yarýnlarý bekleyen bir dünya düþün vardý
Siyah bir yalnýzlýkta umudu kokladýðýn
Ufuklara renk veren yorgun gülüþün vardý
Korkma o yanýlgýlar artýk bulamaz seni
Boþa kürek sallama ufuk alamaz seni

Sen koskoca bir devsin sýðma mezara çocuk
Atma piþman kalpleri sonsuz bizara çocuk
Melekler öpsün seni nur saçan yüreðinden
Bizleri de affetme, yüzümüz kara çocuk

Yusuf AYDIN
14.05.2014 Hatay

Sosyal Medyada Paylaşın: