kim düþürdü seni ip atýlmayacak kuyuya düþtüysen de el uzatýlmadýðýný söyleme sustalý sessizlikler büyütme göðsünde sana giriftkar karman çorman düðümlerle kentsoylu piþmanlýklarý gütme an içinde sen içre canýna susamýþ ne tatlý bir acýydý o bedbin sesinin suskuya muhtaç gözlerinde ne zaman özlemeye yeltense seni didarý eskiyordu alazlanan yüzünde…
boynundan aþýrdýðý misk kokun olmalý boynuna amenna idam hükmünde geçti gitti gönül sofranda cehennemi öyle böyle deðil razýyým dediðine bakma nasýl ödü kopuyordu sen bunu bilemezsin senden ayrýlýk engizisyonu zoraki uðrak yeri olduðunda…
ah sen nasýl bir devirsin çýnarý bile devirirsin kýrýp dallarýný döke saça yakarsýn rüzgarlarýný “sen”cil aklýnda günaha dönüþtürürsün bir tek sana olan savunmasýzlýðýný!..
doðum gününün beklenmedik ölümü olmalý kendine yutturduðu çivinin çiviyi söktüðü deyiþi düþüre düþüre gözlerini bakýþlarýnýn çileli buzdaðýndan tam da affedecekken seni toptan ziyan etti varlýðýný sana bir tutam içerleyemeden giyotin giyindi ayrýlýðýný…
hidayet dal/can sokaðý lambalarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
hidayet dal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.