Nedensiz, ve umarsýz katlediyoruz, çiðnerken, en masum düþleri... sorumsuz bir güdüme, kurban ediyoruz umudu, An içinde teðet geçiyor hüküm. Býçak ucu yüreðe dokunuyor kalem. Hükmüm kendime aðýr. Duymuyoruz efendim duymuyorsunuz, göz kör, kulak saðýr. ama sen haykýrmasan da olur. Usulca, sessizce özden çaðýr. ben yüreðine düþerim sessizce...
Her gün bir baþka umudun, sancýlarýna þahitlik eden zaman. Yorgun ve üzgün þafaklar. Kurak bir mevsime gebe kalan günü, Sek bir hüzünle içiyoruz. Her gün, Her öðün. Ayný nakarat, Hep ayný serenat. Ýlk ’ine uzak beyanat. Kalmak la gitmek, Efendim zor zanaat.
Bir bilsen þimdi, ne yalnýzlýklar örtmüþüz, Hiç edilmiþ, göz karasý gecelere... Birbirimizden bihaber, iki ayrý, iki uzak diyar. Yabancý kalmýþýz kendimize, tüylenmiþ dilimize, Diken üstü uykulardan, Yorgun kalkýyoruz, gönlümüzde aðýr kanayan yaralar. Bir çýban filiz sürüyor, yüreðimizin tam ortasýnda, keþkeleri kanatýrcasýna...
Umut diyoruz. Umut can çekiþiyor göz ucunda, Zil çalýyor sürtük bir ayrýlýk, Oysa! biz maviye aþýktýk, Gri ye razý þu bahtýmýza, kapkara bir hezeyan düþürdük... Biriken keþkelerimize, Nihayet dillere destan bu aþký, sürerken dar aðacýna, katledilmiþ bir sevda býraktýk zamana... Bütün evreleri talan edilmiþ, yarým kalmýþ bir hikaye bu, dönüþü olmayan güzergah, menzili olmayan bir seferiz artýk, Birbirine uzak, birbirine zýt, yarým kalmýþ binlerce hikayenin, kahramanlarýyýz artýk...
celal Þahbaz (yorgunkalem)
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.