Ah Rabia... Ýyi ki gittin be güzelim... Ýyi ki terk ettin bu iflah olmaz hergeleyi,
Bak senden sonra paramparça oldum. Daðýldým, daðýldýkça çoðaldým rabia... Çoðaldým.
Hasretin bindikçe omzumun en zayýf yerine, Her gün hak duvarýna sýðýndým, Aðladým Rabia, Sevdamýza aðladým.
Ama... Ama en çokda sana sevindim. Ýyi ki gittin be güzelim... Ýyi ki adam yerine koymadýn beni, Çünkü ben, bildiðin kaypaklara benzemedim. Say ki, kötü bir adamým ben Rabia...
Seni senin bildiðin gibi, sevemem. Bilirsin, Benim düzenim de olmaz Ayarým da tutmaz... Ben azdan, uzdan hiç anlamadým ki, Sevdim mi böyle frensiz, Sevdim mi biraz dengesiz, Birde hep tam gaz sevdim.
Öyle baþkalarýna da benzemem. El gibi yüzüne gülüp, mutlu edemem. Benim lügatimde riyaya yer yok... Yýlan gibi de kývrýlmayýz biz, Sevdim mi Aslan gibi severim. Bizde ayrýlýk haram, sevda farzdýr Rabia...
Ýyi ki anladýn be, iyi ki terk edip gittin beni, Çok þükür gittin, Sana adanan bu ömürden, Sana inþa edilen bu aþk þehrinden, Ýyi ki toplayýp günahlarýný, yalanlarýnla gittin, Ýyi ki gittin Þu tertemiz dünyamdan...
Þimdi sana kiþiliksiz bir hýrsýn eseri kaldý. Bana da yüzümü aðartan bir masumiyet... Artýk her þey kýyamete odaklý, Say ki, adalet þimdilik askýda...
Hakikat… Sen kendini, arsýz bir þevkle avuturken, Ben sabýr tarlasýný mahþere ekiyorum.
_____________Yorgunkalem…
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.