Ýzaný terk etmiþ, mantýksýz bir serzeniþ mi? umut tantanasý, çýlgýn bir bekleyiþ mi bu?
Hani, Yapraðýný erken döken, aðaçlar gibi üryan, Çorak topraklar gibi, suya hasret, Ve son cümlesi, eksik kalmýþ bir mektup gibi, terk edilmiþ bir öykü kaldý, þuursuz dillerde adýmýz...
Hala, Duvarlarý yýpranmýþ eski evler gibi, güç kaybeder göðüs kafesim. Hasretin aðýrlýðýnda bükülür belim, çekilir gibi deðil, nefes kesen, bu sensizlik ...
Terkedilmiþ rýhtýmlar gibi, kanýyor içim sessizce... meçhul zamanlar arþivinde, Uzatmalý bir öyküye benzedi muradýmýz.
Nice umutlar biriktirdim de, korkularýna yenik, saðýr ve dilsiz düþlerim, siyah beyaz kaldý, mum ýþýðýnda titrerken hayalin... çaðýracak sesimde yok, gücüm de,
kendimi tüm çaðrýlara kapattým... bir o kadar ýssýzým benliðime...
Celal Þahbaz (yorgunkalem)
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.