ŞİİRLERİMDE SEN

Yazdýðým þiirlerde saklýdýr, sana olan bu büyük aþkým.
Gidiþinle sende kaldý, bir zamanlar bende olan bu aklým.
Kerem’in olmaya hazýrdý bu can, bir sen olamadýn Aslý’m.
Senden baþkasý deðil ki, kimseyle paylaþmadýðým saklým.

Ýsmini dizelere sindirmeyi, baþardým da hece hece.
Gerçek hayata döndüðümde, uykuya hasret gözler her gece.
Yok saymak kolay mý sanýyorsun, ölümsüz aþkýný öylece.
Çok uðraþtým olmadý, þiirlerimde sevildim sadece.

Bazen düþünüyorum, artýk yazmayý býrakmalýyým diye.
Sonuçsuz bir oyunu, bitirmeye uðraþmak bilmem ki niye.
Seni düþünüyorum yine, gece saat geliyor ikiye.
Sensizliðinde yazdýðým þiirlerdir, bana kalan hediye.

Alýþtý bu gönül, derdini sensizken þiirlere dökmeye.
Dünyada þansým yok, belki bir umut deyip býraktým öteye.
Sensiz sýrt çevirdi bu beden, ilelebet herkese, her þeye.
Gücü yetmiyor ellerimin, seni seven bu kalbi sökmeye.

Yokluðunda okuyup, ezberledim yazdýðým tüm þiirleri.
Çünkü onlar, sana olan bitmez tükenmez sevgimin eseri.
Okuyunca bir an unutuyorum, derdi ve kederi.
Hasretini çekmekten olsa gerek, gitti gözlerimin feri.


Yazan: Eza - Berkefti

Sosyal Medyada Paylaşın: