yüzümdeki yaranın resmi

Dumura uðramýþ ruh halim,
Siyah beyaz renksiz bir film,
Tozlanmýþ ve biraz sonra çamur yaðacak bir gökyüzü,
Sonu gelmeyen bir deniz yolculuðu,
Kýyýlarý nerede?
Ve biz hangi karaya ayak basacaktýk?

Boðulmadan ama hep bezip
yorularak yaþadýðýmýz bir dünyanýn
Ortasýnda dönüp dolaþýyoruz.
Geldiðimiz nokta hep ayný yer
Gece hep ayný,
Gündüz hep kendini tekrar ediyor.

Aynaya bakýyorum da hep ayný karaltý,
Bir benlik çatýþmasý yeryüzünün küresinde,
Ölümler ve sonra sürüklenen cesetlerin
Dökülmediði mezarlar.

Ahlar ve vahlar altýnda
Yaðmur gibi dökülen gözyaþlarý,
Ve Göðsüne vura vura
Elleri kana bulanmýþ
Ýnsanlarýn acýyla sarmalanan çýðlýklarýnda,
Kurak ve morarmýþ bir dudak
Gamzesi kaybolmuþ bir yanak
Ve biti bitecek olan
Bir suretin,suretlerin
Yaþamak için attýðý boþ kulaçlar.
Neden ölüm gelmiyor tanrým diyorum
Neden bu acýnýn suretleri?
Neden tutsak kaldýk bu hayata?
Neden yüzümüzün rengi hep ayný?
Ve neden atýðýmýz kulaçlarla kýyýya sürüklenmiyoruz?
Ve hangi kýyametin senaryosunu yaþýyoruz?

Kýyamet ahdi bilinen bir senaryoydu oysa
Ama yaþadýðýmýz hayatýn içinde
Bu çeliþkinin olmasý
Kafamý alak bullak ettiði gibi
Hayatýmý ve hayatýmýzý da tuzla buz ediyor.
Yani neresinden bakarsak bakalým
Hep ayný resmi görüyoruz.
Acýnýn ve hüznün fotoðrafý hep ayný.

Þimdi yazdýðým bu þiire
Kendi fotoðrafýmý öyle dayatýyorum ki
Baktýðým her insanýn
Ayný duygularý yaþadýðýný
Gözlerinden hissediyorum.

Öyle yorgunum ki
Yorgunluðu mu,
Bütün gözlerin içinde buluyorum.
Dudaklarým öyle kurak ki
Gökyüzünden çamur deðil
Saðanak ve kristal bir yaðmur bekliyorum tanrým.

22 ocak.

Sosyal Medyada Paylaşın: