Kimi yuvarlar lafý, kimi dilden sarkýtýr;
Eðdirse de sözcüðü, yatkýným aksanlara.
Hem çorbayý soðutur, hem elini ýsýtýr;
Nefesi sanki þifa, þaþkýným insanlara.
Pembe, kýrmýzý, kara; bazý sözler rengârenk.
Masallar hayal süsler, demek ki pembeye denk.
Ayarý bulsun diye, taþýmam lazým mihenk.
Ýster ak ister kara, dargýným yalanlara.
Bestekâr üretirken, benzersiz bir melodi,
Henüz kimse duymadan, uðrun çalar efendi.
Duyar hüzzam eseri, sanýr bir Acemkürdi.
"Hýrsýz" diyecek kadar, kýzgýným korsanlara.
Sesli harfleri yutup, yazýþmak yeni bir dil.
Dilin adýný sordum, internette anadil.
Hýzlý sohbet uðruna, Türkçe olmuþ muadil.
Türkçem yerle bir ise, kýrgýným lisanlara.
Sonbahar geldiðinde, tüm yapraklar dökülür,
Yýllanmýþ aðaçlarýn, birden dizi çözülür.
Ama unutmayalým, aðaç ayakta ölür.
Sararýp soluyorlar, ýþkýným hazanlara.
Ýnsanlar arasýnda, kalmadý dostça kelam,
Nerdeyse vermez oldu, yoldan geçen bir selam.
Paraya hýrslandýk hep, dost unuttuk vesselam.
Suskun görünsem bile, hýrçýným düþmanlara.
Nice yürekli yiðit, ay yýldýza verdi can.
Taþeronlar bilsin ki, bölünmez aziz vatan.
Dev cüceler kýþkýrtmýþ, her yanda dökülür kan.
Coþkun sesine hayran, meftunum ezanlara.
Seslendiren: Turgay COÞKUN