______Ýçimdeki çocuðu özledim yaðan karda...
______Duygulanmaz mý insan, hem de her hal-ü karda!
Elde tahta çantalarla, ilkokula giderken...
Ne soðuklar yerdik de, umrumuzda deðildi!
Zorumuza giderdi, kalkmasý sabah erken;
Eðri, büðrü yollarda, hep boynumuz eðildi...
Gül bahçe bayýrýnda, metrelerce kayardýk...
Meþhur kayakçýlardan daha yüksek ayardýk!
Tahtadan çantamýzý, altýmýza koyardýk;
Ondandýr bellerimiz, hep eðilip büðüldü...
Her kýþýn buz tutardý, tren yolu yokuþu...
Çocuktuk, çok severdik kar üstünde yýkýþý!
Belimize gelirdi karlar yýlýn her kýþý;
Bilmem þimdi o karlar, nerelere daðýldý?
Bin metreden fazlaydý, okulla ev arasý...
Nerde kapýda servis, yoktu servis parasý!
Derlerdi; "çok mu uzak, iþte þurdan þurasý! "
Tekil deðildi sözler, inanýn ki çoðuldu...
Anlatmakla bitmez ki çocukluk anlarýmýz...
Hiçte tatlý deðildi, o zaman canlarýmýz!
Ne de çok zevk verirdi, tüm heyecanlarýmýz!
Zamane çocuklarý lüks içinde boðuldu...
Ayrancý-2016/01
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.