ASİ
Adam Asi’nin kýyýsýnda oturdu, hüznüyle beraber.
Bir elinde karanfil, diðer elinde geçmiþten kalan anýlar
Oturdu, soðuk iþlemiþti içine tüm þiddetiyle
Ýçinde bir cehennem vardý ama
Kar yaðan bir cehennem.
Ay karanlýk, adamýn gözleri ondanda karanlýk
Kan bürümüþ avuçlarýný
Karanfil kaný hep.
Deli bir rüzgar esti, adam küfretti
Son sigarasý da yitip gitti.
Baktý akan suya, cesetler
Daha önce kaç can aldý bu Asi?
Biri daha geliyordu herhalde,
Ondandý suyun böyle coþkulu akýþý.
Hazýrlanýyordu Asi, bir aþýða daha.
Son kez içinden bir isim geçirdi adam
Beþ yýldýr dilinde olan isim
Ýsmi aldý sessizce kenara koydu
Yanýna da karanfili koydu
Kýyamadý, bu sefer de kýyamadý
Hoþçakal dedi, cevap yok
Hoþcakalýn dedi cevap yok
Kimse yoktu
Atladý gitti
Bitti.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.