UFKUN ÇOCUKLARI
Geceyi uzatan senden,
Onaran Rab’e hamd olsun.
Yekpare bir karanlýk parçalýyor atom altý benliðimizi.
Olsun biz ufkun çocuklarýyýz.
Ufukta güneþ var.
Kýzýl bir kanla boyanýyor sevgilerimiz
Topraktan arþa kadar uzanýyor ellerimiz.
Tutunuyoruz insanlýðýmýza.
’Modasý geçmiþ bir düþüncedir insanlýk’
Diyordu batýnýn reklamlarý.
Olsun biz ufkun çocuklarýyýz.
Batýnýn güneþi doðdu elbette
Ve parçalandý 5000 yýllýk mezopotamya.
Düþüþü Kudüs’ün gözlerin de gördük
Ve acýyý Baðdat’ýn kulaklarýndan duyduk.
O an ölseydik belki yaþayabilirdik cenneti
Ama biz cehennemi yeryüzünde yaþadýk.
Ve o anda bir haykýrýþ yükseldi
Topallayan bir kuþun kanadýndan.
Elbette artýk bu coðrafyanýn kuþlarý uçmuyordu
Ve hatta topallayarak yürüyorlardý
Arkalarýnda düþeþe geçmiþ insanlýðýmýz.
Düþseydi dolar yada borsa elbette bakardý insan
Ama düþen insandý.
Olsun biz ufkun çocuklarýyýz
Ufukta güneþ var.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.