Yaz dedi ruhum, elim yazdý Sevmeyi de unuttunuz þan þöhret uðruna Geri dönüþü olmayan dünyaya bir insan doður Kýyametim olma asla, el insaf dur!
Git dedi mantýk , çenem sustu Vazgeçilmiþ hayallerle bir çok aptal mutlu Vicdan da kalmamýþ insanoðlu ’’suspus’’ O kadar düþtüm ki umut denilen þeyi unuttum
Ayakta kal dedi hayat, gözüm solgun Aydýnlýða koþmak ister akýl ayaklarým yorgun Dört duvarda yankýlanan müzik ve tonla sorgu Doðru olaný bulmakta sandýðýmdan zormuþ
Öl dedi bir melek, evime döndüm Geçmiþimi yad ederken ahireti süzdüm Annemi gördüm mezarýmýn baþýnda üzgün Ölü cesedimin üstüne topraklar sürmüþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halil Karaca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.