Kuruntular beynimde dolanýp durur Ben nefes aldýkça, ufuktan yol alýr umut Geleceðimi düþünmek mi ? Kolaysa geçmiþini unut Nefsime ulaþabilirsem, öldürücem duygularýmý bulup
Gülüþüme somurtan yaþantýlar karanlýk bir bulut Sýcak kalbimi ayaz soðuðu gibi karartýp durur Aydýnlýða kavuþucam buz kesmiþ bedenimi güneþe sunup Belki baþlangýcým olacak sonum, bu beynimde büyük bir sorun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halil Karaca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.